Route 12 | Amsterdam naar Arnhem

Etappe 12 van Doorwerth > Oosterbeek

Mooiste bos

Op de één na laatste etappe van deze prachtige wandelroute, van Amsterdam naar Arnhem, had ik gezelschap van maar liefst elf collega's van de Moriahoeve. Dit deel van de route vind ik één van de allermooiste wandelroutes van Nederland en daarom had ik dit gedeelte geblokt... en dat bleek een succes!

Kasteel Doorwerth 

Onze route start bij het Kasteel Doorwerth, die sinds 1260 in de boeken voor komt. Door de eeuwen breidden de vele eigenaren het kasteel uit en verbouwde het tot de huidige vorm. Het vormt een waterburcht gelegen in de uiterwaarden. De waterkerende dijk die om het kasteel heen ligt verrees in 1643. Ook valt de reusachtige Robinia op, de oudste en dikste van ons land. De boom is in 1676 geplant en overleefde alle eigenaren en oorlogen. Soms zou je wel eens willen dat bomen konden praten... ik weet zeker dat hij dan na vandaag gezegd had dat de Moriaantjes hem vol enthousiasme waren gepasseerd en dat de stemming er al vroeg in zat op deze zaterdagmorgen.

Op de knieën door het bos

Vanaf het kasteel steken we de weg over het bos in waar we niet veel later moeten klimmen en dalen over de vele bospaden. De eekhoorntjes rennen voor ons uit; een prachtig gezicht. Het bos begint goed te verkleuren in alle herfstkleuren, de zon maakt alles tot een prachtig geheel. Met verschillende natuurliefhebbers onder ons, besef ik, dat deze 10 kilometers wel eens langer kunnen gaan duren dan gepland. Zeker als we de eerste Vliegenzwam (de paddenstoel rood met witte stippen) tegen komen. In plaats van lopen liggen de meeste collega op hun knieën foto's te schieten van deze prachtige herfsttafereeltjes.

Over zwammen gesproken...

Iedereen geniet zichtbaar, het is een fijn moment om eens rustig met je collega's te praten. Deze gesprekken variëren van heerlijk zwammen tot serieuze gesprekken. En beide is vandaag goed en dat maakt de wandeling nog prettiger. Zeker op de Italiaanse weg waar we flink onze beenspieren moeten gebruiken tijdens het klimmen. In 1848 liet de toemalige eigenaar van het kasteel met veel moeite de Italiaanse weg aanleggen. Zo kreeg het kasteel een rechtstreekse verbinding met het net geopende station Wolfheze. De weg klimt langs oude beuken en eiken 30 meter omhoog. Sommige bomen zijn wel 300 jaar oud. De weg met zijn vele haarspeldbochten dankt zijn naam aan het buitenlandse karakter ervan.

Landgoed Duno 

De heren van het Kasteel Doorwerth zijn ook de grondleggers van landgoed Duno. Op dit heuvelachtige terrein legden ze een parkachtig landgoed aan. Het landhuis is helaas in de tweede wereldoorlog verwoest. Wel komen we langs een ander fraai, op het landgoed aanwezig, huis. We lopen achter dit huis langs waar we kort daarna worden verrast door een prachtig uitzicht over de uiterwaarden. We besluiten onze eerste pauze te nemen op dit prachtige Panorama Duno-plateau. Eén van de mooiste uitkijkpunten in Nederland, 80 meter boven de Rijn. Vanuit Moriahoeve kregen we vandaag heerlijke traktaties mee. De vers gebakken appeltaart valt iedereen goed van smaak! 

De herfst zorgt ook voor een goede wintervoorraad, die de bosdieren, zullen gaan verzamelen voor hun winterslaap. Overal liggen eikels, beukennootjes en (tamme) kastanjes. Verschillende collega's vullen hun zakken met tamme kastanjes om deze te poffen op de kachel. Sommige proeven de kastanjes ter plekke en zo veranderd hun taartje inwendig in een notentaartje. Hoe dan ook, de pauze heeft weer voldoende energie gegeven om de route te vervolgen. 

Westerbouwing 

We vervolgen onze route tot de 'Westerbouwing' vroeger was hier een stoeltjeslift en een klein attractiepark. Dit bestaat niet meer, wel kun je hier nog genieten van het prachtige uitzicht over de Uiterwaarden richting Nijmegen. En dat doen we!

Even lopen we via een oude trap het terrein van de Westerbouwing af. 

Kardinaalsmuts

Annemien brengt ons nog wat plantenkennis bij als ze boven aan de trap een 'Kardinaalmuts' ziet staan. Het meest opvallend zijn de vruchtjes in dit seizoen als de vier klepjes open springen. Er komen dan oranje zaden tevoorschijn die lang aan de takken blijven hangen. Na de eerste nachtvorst dwarrelen de bladeren en bessen van deze struik, maar als het niet te hard vriest blijven de vruchtjes nog lang een sieraad in de natuur die er steeds meer dor uit gaat zien.

Sprengbeekjes

We vervolgen onze route naar de Hemelse berg. Langs een grote vijver met prachtig treurwilgen dwalen we over allerlei mooie paadjes langs watervalletjes en bruggetjes die onderdeel uitmaken van de Gielenbeek. Sprengbeken die tussen 1600 en 1800 met de hand uitgegraven zijn. Zij leverden (water)energie voor de het aandrijven van de watermolens. De geschiedenis leeft hier in het bos. We tellen in de sprengbeekjes verschillende rozentakken. Welk romantisch tafereel hier heeft afgespeeld blijft voor ons een raadsel.

Pauze aan de waterkant 

We beginnen inmiddels wel te voelen dat we aardig wat kilometers hebben gelopen. De sfeer met elkaar is ontspannen en iedereen geniet optimaal van deze prachtige omgeving. Als we een bankje zien staan aan de waterkant besluiten we hier onze broodjes te eten. Een mooier plekje kun je haast niet vinden voor een lunchpauze. 

Vanaf deze plek eindigen we onze route over de landgoederen 'Hoog oorsprong' en 'Laag oorsprong' Ook hier loopt een spreng door het gebied. Het is bijna sprookjesachtig met alle bruggetjes en watervalletjes. Het grothuisje  (gebouwd in 1824) met zijn waterval, waar we onderdoor kunnen lopen, maakt het plaatje compleet. 

We dwalen achter elkaar aan langs de watervallen en moeten regelmatig wachten omdat er steeds weer iemand stopt voor een mooi plaatje.. en die tijd nemen we! Met het uitzicht op de grootste waterval eten we van onze fruitsalade. Wat is dit genieten!

Waar ik 'bang' was dat deze route mogelijk te lang zou zijn, waren mijn collega's tot het einde toe aan het genieten, praten en waren we op het eindpunt voordat we het door hadden...

Voor herhaling vatbaar...

Na deze wandeling deelden we meer dan honderd foto's met elkaar en waren de reacties unaniem; dit was voor herhaling vatbaar! En daar sluit ik mij van harte bij aan.

Alien, Annemieke, Annemien, Els, Erica, Greta, Heidi, Marie-Jose, Marjan, Marjanne en Verie bedankt dat jullie deze etappe mee wilde lopen, ik heb er enorm van genoten!