Route 7 | Amsterdam naar Arnhem
Over de helft
Vandaag zijn we gestart met de 7e etappe. Met deze route zijn we inmiddels over de helft met de wandeling van Amsterdam naar Arnhem.
Deze etappe liep ik met Margé, een oud-collega. Na 10 jaar zagen we elkaar weer eens. Een heerlijke wandeling om weer eens bij te praten en herinneringen op te halen uit die 'goeie ouwe tijd' bij RST zorgverleners.
Niet brommen
We starten onze dag met de bus vanuit de Kaapse bossen. In het centrum van Doorn moeten we overstappen naar de bus richting Maarn. Alles leek gesmeerd te lopen tot we bus 82 aan zien komen. Deze bus rijdt zomaar langs de bushalte zonder ons op te pikken. O, nee... Gelukkig zitten we beide al in onze wandelmodes. We besluiten om naar het beginpunt te lopen (5 km) Onderweg komen we nog een bordje tegen met 'niet brommen' en dat hebben we ook niet gedaan. (wat helpt het ook... 😉) Een uurtje later zijn zijn we op de plek van bestemming en zijn we goed warm gelopen voor de officiële wandeling!
De bloei van het leven
We starten in Maarn en wandelen langs de zandafgraving het bos in. We lopen hier langs de van Braam Houckgeestkazerne. Waar we een aantal korpsmariniers tegen het lijf lopen die net hun thuisbasis verlaten. Al pratend lopen we verder het bos in, het is hier prachtig. Overal staat de vingerhoedplant in bloei, samen met de frisgroene bomen vormt het bos een prachtig geheel. Intussen praten wij over onze kinderen, hoe oud ze zijn, welke opleidingen ze volgen, waar ze werken en hoe we onze rol als ouders oppakken. Ook blikken we terug op onze eigen jeugd en hoe we dingen meenemen uit deze jaren. Ik heb respect voor de wijze waarop Margé dit heeft gedaan!
Wandelen door de geschiedenis van Doorn
Na een lekkere bak koffie lopen we even later langs het prachtige toegangshek van huis Doorn. Dit huis kent vooral zijn bekendheid door de bewoning van de Duitse keizer Wilhelm II. Hij vluchte in de eerste wereldoorlog op aanraden van zijn adviseurs naar het neutrale Nederland en kocht in 1919 huis Doorn. Inmiddels is dit huis ingericht als museum. We vervolgen onze route door het mooie centrum van Doorn, langs de Maartenskerk, de oudste kerk van de provincie Utrecht (1180) Voor deze kerk staat het standbeeld van Vestdijk, een beroemde inwoner van Doorn, die letterlijk zijn geschiedenis hier achter zijn schrijftafel zit te schrijven.
Door de Kaapse bossen
Als we vanuit het centrum de bossen weer inlopen genieten we van de rust, de natuur en het bijpraten na jaren. We delen onze passie voor ons werk. We werken beide in de zorgsector en houden ons bezig met kwaliteit van zorg. Ook delen we onze dilemma's die hierbij komen kijken. De ouderen die met een steeds complexere zorgvraag binnen komen en de (dreigende) tekorten aan professionele zorgverleners. Gelukkig halen we beide veel voldoening uit ons vak en zien we ook de positieve kanten van deze tijd.
Dans ontsprongen
Niet veel later lopen we langs een bijzondere zwerfkei op een sokkel. De Doornse Kei is afkomstig uit Scandinavië. Tijdens de ijstijd, toen een gletsjertong tot halverwege Nederland kwam, kwamen er ook zwerfstenen mee. De meeste opgegraven zwerfstenen zijn als monument in de Zanderij van Maarn bijeengebracht. Maar één steen heeft de dans ontsprongen en is in de Kaapse Bossen op een sokkel geplaatst.
Gelukkig zien we even later ook onze auto weer! Dwalend door de bossen hebben we vandaag enorm genoten en bijgekletst. Ik kijk terug op een heerlijke sportieve dag!
Margé, bedankt dat je deze kilometers mee wilde lopen. Helaas kwamen we niet de ijskraam tegen waar we op hoopte, maar die zoeken we bij de volgende wandeltocht wel op! 😉
Reacties
Een reactie posten